Droombaan in Barcelona: mee verhuizen of heen en weer pendelen?
‘Wat zeg je, ga je nu wéér verhuizen?, vraagt m’n vriendin. ‘Naar Barcelona?!’
M’n eerste keer Barcelona was in 2005. Ik had toen net een paar maanden verkering met m’n Amsterdamse bovenbuurman en we gingen voor het eerst samen een weekje op vakantie naar een villa met zwembad in Castelldefels, iets onder Barcelona.
Nu, bijna 20 jaar later, staan we weer op het vliegveld van Barcelona. De inmiddels voormalige bovenbuurman (met wie ik sinds die eerste vakantie nog steeds gelukkig ben) heeft hier namelijk tijdelijk zijn droombaan geaccepteerd.
Net nu we een half jaar samenwonen in het Gelderse Lochem.
Als liefhebber van het zonnige Spanje en gezien de mogelijkheden die deze baan biedt, pakt hij de kans begrijpelijkerwijs graag met beide handen aan. Maar dat is wel even schakelen voor mij. Want wat ga ik doen? Ga ik mee verhuizen of gaan we heen en weer pendelen?
Op weg van het vliegveld naar ons appartement lijkt de taxichauffeur te denken dat we te laat zijn voor een afspraak en sjeest met 120km/u als een malle over de tweebaans snelweg. Ik hou wel van een beetje doorrijden, maar het liefst als ik zelf achter het stuur zit. Was ik niet al misselijk door het sterk geurende dennenboompje aan z’n achteruitkijkspiegel dan ben ik het nu wel. Al slalommend baant hij zich een weg door de avondspits. Overal krioelt het van auto’s, scooters, busjes en mensen. Barcelona is tegenwoordig een stuk drukker merk ik al snel. Niet gek als je bedenkt dat er zo’n 1,6 miljoen mensen wonen. En ik vond Amsterdam al zo druk geworden…(en een van de redenen om daar weg te gaan). Op de bekende Ramblas kun je over de hoofden lopen en in de winkelstraten is het ook overal schuifelen. En ook hier spot ik zogenaamde ‘TikTok’ rijen. Ik tel 70 (!) mensen in de rij voor een piepklein cake winkeltje verstopt in een steegje. Waanzin.
We denken ons lekker rustig terug te trekken in het huurappartement, maar helaas…Het appartement is sfeervol, maar ligt aan een plein dat zich ‘s nachts transformeert tot een doorgangsroute voor glaswagentjes, achteruitrijdende vrachtwagens en dronken mensen op weg naar huis of de volgende kroeg.
Ik doe geen oog dicht.
Na de constante rust van de bosrijke Achterhoek ben ik snel overprikkeld van alle drukte, geuren en geluiden die hier onophoudelijk aanwezig zijn. Na een paar dagen vlieg ik weer terug naar Nederland. Ondanks dat ik m´n vriend mis ben ik heel blij als ik weer thuiskom in het rustige Lochem. Ik vertel m’n vriendin over mijn Barcelona avontuur en hoor mezelf antwoorden: ‘Nee, ik ga niet weer verhuizen, Barcelona is mij te druk.’
De keuze is gemaakt: het wordt heen en weer pendelen.
Netflix: Stel je eens voor dat geld geen rol speelt en je zeg, zo'n 3 tot 6 miljoen euro budget hebt voor een nieuw huis. Of een vakantiehuis. Dat zou toch heerlijk zijn? Als je het leuk vindt om daarover te dagdromen en alvast wat inspiratie op te doen dan moet je echt even kijken naar L'Agence: l'immobilier de luxe en famille op Netflix. Onlangs is het vijfde seizoen van start gegaan waarin de Parijse makelaarsfamilie Kretz weer wordt gevolgd. Ouders Sandrine en Olivier zijn het kantoor ooit begonnen en inmiddels werken allevier hun zonen Martin, Valentin, Louis en Raphaël ook in de zaak. Soms doet het allemaal wel heel zoetsappig aan, zo goed kunnen ze ‘t met elkaar vinden en de ‘serieuze’ gesprekken voelen dan ook wat gescript aan, maar verder is het echt smullen. Smullen van de bizar over the top villa’s en appartementen op de meest bijzondere, exotische locaties overal ter wereld. Dit wil je. Ik spaar ondertussen nog even door:-)
NPO Start: Als er een serie is die je niet mag missen is het de prachtige vierdelige dramaserie Ik val niet, ik dans. Hanna van Vliet speelt hierin heel overtuigend de rol van Emma, een levensgenieter pur sang, die op jonge leeftijd ongeneeslijk ziek wordt verklaard. Ondanks het zware thema is de serie lichtvoetig en humoristisch en dat komt vooral door de onuitputtelijke levenslust van Emma. Maar ook daar komt op een gegeven moment een eind aan, mede ingegeven door de rigide houding van de arts die het laatste sprankje hoop lijkt weg te nemen. Want tot waar blijf je je verzetten?
Ik val niet, ik dans is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Margot van Schayk die hier het gelijknamige boek over schreef. Alleen te streamen op NPO Start
Ok spuit elf hier hoor. Ik luister pas sinds kort naar de podcast De Shitshow. Hierin bespreken journalisten Janneke van der Horst en Stéphanie Hoogenberk hun wekelijkse ergernissen en irritaties, aan mensen en situaties. Net iets voor mij dus. En daarover weten ze heel grappig en herkenbaar te vertellen, zoals hoe irritant het is als mensen zeggen dat je ´echt wat liever voor jezelf mag zijn´. Ook zijn er wekelijkse vaste rubrieken zoals het 'Mannenprobleem’ (waarin ze een kwestie oplossen voor een man die een probleem heeft met een vrouw) en de ‘Warme boodschap’ met tips voor boeken of series.
Nieuwsgierig geworden? Check hier hun te grappige aflevering over ‘Mensen die eten in de bioscoop’